Postępowanie w sprawach nieletnich.

Sąd Rodzinny interweniuje w sytuacji kiedy nieletni wykazuje objawy demoralizacji lub dopuszcza się czynu karalnego. Ustawa o postępowaniu w sprawach nieletnich w art. 41 definiuje demoralizację jako naruszenie zasad współżycia społecznego, popełnienie czynu zabronionego, systematyczne uchylanie się od obowiązku szkolnego lub kształcenia zawodowego, używanie alkoholu lub innych środków odurzających, uprawianie nierządu, włóczęgostwo oraz udział w grupach przestępczych. Występujący stan zaburzonej osobowości przejawia się w negatywnych zrachowaniach. Małoletni w tym stanie jest podatny na wpływ destruktywnego środowiska. Natomiast druga podstawa interwencji sądu rodzinnego, to dopuszczenie się przez małoletniego czynu karalnego, w tym również przestępstwa skarbowego oraz niektórych wykroczeń. Wobec nieletniego, który wykazuje przejawy demoralizacji i nie ukończył 18 lat oraz wobec nieletniego który ukończył lat 13 ale przed ukończeniem lat 17 i dopuścił się czynu karalnego sąd może zastosować środki wychowawcze. Sąd rodzinny może zastosować wobec nieletniego:

• Upomnienie
• Zobowiązanie do określonego postępowania (do wykonywania określonych prac, do podjęcia nauki itd.)
• Ustanowić nadzór rodziców lub opiekuna
• Ustanowić nadzór organizacji młodzieżowej lub społecznej
• Zastosować nadzór kuratorski
• Skierować do ośrodka kuratorskiego
• Orzec zakaz prowadzenia pojazdów
• Orzec przepadek rzeczy
• umieścić w młodzieżowym ośrodku wychowawczym lub zawodowej rodzinie zastępczej
• umieścić w zakładzie poprawczym

Warto zwrócić uwagę, iż jeżeli małoletni wykazuje duży stopień demoralizacji oraz charakter czynu i okoliczności przemawiają za tym, sąd rodzinny może orzec wobec małoletniego, który ukończył lat 13 i nie ukończył jeszcze lat 17, umieszczenie w zakładzie poprawczym.